Innowacyjny, interdyscyplinarny, międzynarodowy: Te trzy słowa podsumowują to, co sprawia, że Uniwersytet w Tybindze jest wyjątkowy. Doskonałe badania i nauczanie są odpowiedzią Tübingena na wyzwania przyszłości w zglobalizowanym świecie. Prowadzimy wymianę z partnerami na całym świecie - zarówno w instytucjach szkolnictwa wyższego, jak i pozauniwersyteckich instytucjach badawczych. Sieci i współpraca między wydziałami i przedmiotami stanowią filary naszej udanej strategii. Znajduje to odzwierciedlenie w naszej dobrej pozycji w międzynarodowych rankingach. Ponadto jesteśmy jednym z jedenastu niemieckich uniwersytetów wyróżnionych tytułem "doskonały".
Długie tradycje
Uniwersytet w Tybindze, z ponad 500-letnią historią, jest jednym z najstarszych w Niemczech. Wielu wielkich intelektualistów studiowało i pracowało w Tübingen - w tym Kepler, Hegel, Hölderlin i Schelling. Genius loci - duch miejsca - jest teraz silniejszy niż kiedykolwiek.
Historia fizyki w Tybindze
Matematyka i fizyka rozpoczęła się od astronomii w Tübingen. Już w 1507 r., Czyli 30 lat po założeniu uniwersytetu, książę Ulrich wezwał pastora Johannesa Stöfflera (1452-1531) na wydział artystów jako profesora "Mateza". W tym czasie matematyka i astronomia były ściśle powiązane w Tübingen. Stoeffler znany był przede wszystkim z emisji Astronomicznej Efemerydy, w której zestawił plan tras z 20-letnim wyprzedzeniem.
Zbudował również zegar astronomiczny w ratuszu w Tübingen. Za nim podążali przedstawiciele astronomii, tacy jak Michael Mästlin (1546-1601), nauczyciel Johannesa Keplera i Wilhelm Schickard (1592-1635), który opracował pierwszą maszynę obliczeniową do swoich obliczeń astronomicznych. Schickard miał profesurę w Tybindze na rzecz hebrajskiego i astronomicznego. Johannes Kepler (1571-1630), pod którego imieniem wydział organizuje coroczne wydarzenie naukowe, był jedynie studentem w Tübingen. Spory dotyczące doktryn teologicznych uniemożliwiły Keplerowi mianowanie go profesorem w Tübingen.
W 1863 r. Utworzono pierwszy wydział nauk na uniwersytecie w Niemczech w Tübingen. Obejmuje to oprócz katedr matematyki i fizyki te dla geologii, chemii, botaniki i zoologii. W XIX wieku warto wspomnieć przede wszystkim o Karolu Ferdinandzie Braunie (1850-1918), który pracował w dziedzinie oscylacji elektromagnetycznych przez 10 lat, począwszy od 1885 roku. Opracował oscyloskop katodowy - rurkę Brauna - punkt wyjścia do rozwoju monitorów telewizyjnych i komputerowych. Jego wkład w rozwój technologii antenowej umożliwił stworzenie potężnych stacji radiowych i telewizyjnych.
W pierwszej połowie XX wieku fizyka w Tübingen charakteryzowała się w szczególności fizyką jądrową. Nazwy Friedricha Paschena (1865-1947), Ernsta Backa (1936-1948) i Waltera Gerlacha są związane z podstawowymi eksperymentami z zakresu fizyki atomowej i mechaniki kwantowej. Hans Geiger (1882-1945) pracował w dziedzinie radioaktywności i fizyki jądrowej. Z jego imieniem wiąże się przede wszystkim licznik Geigera do wykrywania cząstek jonizujących.
Latem 1970 r. Wydział Matematyczno-Przyrodniczy został rozwiązany w różnych działach. Między innymi Wydział Matematyki i Fizyki - od 1979 roku Wydział Fizyki - powstał. W semestrze letnim 1973 r. Znaczna część instytutów tych wydziałów mogła przenieść się do nowych budynków w rejonie Morgenstelle.
W ramach reformy strukturalnej uniwersytetu w semestrze zimowym 2002/03 Wydział Matematyki i Wydział Fizyki połączono ze wspólnym Wydziałem Matematyki i Fizyki. W kolejnej reformie strukturalnej w semestrze zimowym 2010/11 założono Wydział Matematyczno-Przyrodniczy, a fizyka jest teraz częścią tego wydziału.
