Estonian Academy Of Music And Theatre

EAMT ceni zachowanie nieodłącznych wartości estońskiej kultury narodowej i utrzymanie tradycji akademickich europejskiej edukacji muzycznej i teatralnej, będąc jednocześnie otwartym na najnowsze osiągnięcia w świecie muzyki i teatru.

EAMT jest publiczną uczelnią muzyczną i teatralną, oferującą wyższe wykształcenie we wszystkich głównych dziedzinach muzyki i teatru poprzez studia licencjackie, magisterskie i doktoranckie. Chociaż z około 700 studentami EAMT jest najmniejszy spośród sześciu estońskich uniwersytetów publicznych i uniwersyteckich szkół wyższych, na arenie międzynarodowej można go porównać do średniej wielkości szkół muzycznych i teatralnych.

Programy licencjackie zapewniają szkolenia dla wokalistów i instrumentalistów, a także dyrygentów, kompozytorów, muzykologów, nauczycieli muzyki i inżynierów dźwięku. Programy magisterskie oferują także dodatkowe kształcenie i szkolenie w zakresie muzyki kameralnej, akompaniamentu, współczesnej improwizacji i zarządzania kulturą. Programy dla muzyków koncentrują się na solistach, zespołach i występach orkiestrowych lub operze; Teoria muzyki i historia, a także inne dziedziny humanistyczne są również badane. Możliwe jest również uzyskanie kwalifikacji nauczycielskich.

Krótka historia Estońskiej Akademii Muzyki i Teatru

Podobnie jak w innych krajach europejskich edukacja muzyczna w Estonii była historycznie związana z działalnością uniwersytetów i kościołów. Już pod koniec XIX wieku istniało kilka prywatnych szkół muzycznych oferujących specjalistyczne kształcenie w różnych instrumentach.

Rok 1919, kiedy powstały dwie niezależne instytucje edukacji muzycznej w Tallinie i Tartu, uważa się za początek wyższej edukacji muzycznej w Estonii. Tartu Higher Music School stała się silną instytucją edukacji muzycznej II stopnia, obecnie znaną jako Heino Eller Music School.

Wyższa Szkoła Muzyczna w Tallinie, uważana za poprzedniczkę obecnego EAMT, została założona przez Wydział Muzyczny Stowarzyszenia "Estonia", a ceremonia otwarcia odbyła się 28 września 1919 r. W sali koncertowej w Estonii. Od 1919-1923 Dyrektor szkoły był Mihkel Lüdig.

W 1923 roku instytucja ta została przemianowana na Konserwatorium w Tallinie. W 1925 r. Administratorzy szkolni przyjęli nowe regulaminy i zgodnie z tymi zmianami szkoła wybrała wydział profesorów: R. Bööcke, A. Kapp, J. Paulsen, P. Ramul i A. Topman. Wraz z A. i cz. Lemba i J. Tamm, którzy wcześniej otrzymali od swoich profesorów Konserwatorium w Sankt Petersburgu, Tallinie Konserwatorium teraz miała 8 profesorów. Numery później zwiększyć. Pierwszych dziesięciu studentów ukończyło studia w 1925 roku. Poziom akademicki Conservatoire można uznać za stosunkowo wysoki, ponieważ wielu jego uczniów uczestniczyło w międzynarodowych konkursach w latach 30. XX wieku. Najbardziej udanym z nich był Tiit Kuusik, który zdobył nagrodę główną na Międzynarodowym Konkursie Piosenki w Wiedniu w 1938 roku.

Pierwotnie prywatna instytucja, Konserwatorium zostało znacjonalizowane w 1935 roku. W 1938 roku otwarto Państwową Szkołę Dramatyczną.

Okupacja sowiecka, która rozpoczęła się w 1940 roku, nie nie wpływać na Konserwatorium. Celem było doprowadzenie systemu edukacji muzycznej w zgodzie z obowiązującymi widokiem na ZSRR. Reorganizacja programów szkolnych nastąpiła niemal natychmiast. Przykładem tej zmiany było wyeliminowanie muzyki kościelnej jako dziedziny specjalizacji; ponadto rozpoczęto nauczanie przedmiotów o orientacji politycznej.

Po przybyciu niemieckich mocarstwa okupacyjne, Conservatoire usiłował przywrócić swoje wcześniejsze działania dydaktyczne. J. Aavik, który powrócił na stanowisko dyrektora, starał się pozyskać jak najwięcej byłych nauczycieli akademickich. Jednak realia wojny znacznie utrudniły proces nauki. Podczas nalotu 09 marca 1944, budynek Konserwatorium, a także większość jego wyposażenia, został niemal całkowicie zniszczony. W listopadzie 1944 roku, po kolejnej zmianie władzy, Conservatoire została ponownie otwarta. Dom na 3 Kaarli Avenue został wybrany, aby służyć jako tymczasowy dom Konserwatorium. W 1950 r. Odbyło się posiedzenie plenarne Komitetu Centralnego VIII Komunistycznej Partii Estonii, które miało katastrofalne skutki dla pracowników Konserwatorium. Wielu wybitnych wykładowców zostało zmuszonych do wyjazdu z powodów ideologicznych; trzech z nich - A. Karindi, R. Päts i T. Vettik - zostało aresztowanych i wysłanych do obozu pracy.

Twórcze środowisko Konserwatorium zaczęła widzieć odrodzenie w połowie 1950 roku. Kilku wykładowców, którzy byli "czasowo nieobecni", mogło powrócić. W 1957 r. Utworzono Wydział Dramatyczny w Konserwatorium, a Voldemar Panso został jego pierwszym szefem. Wydział Dramatyczny otwarto w budynku dawnego Toomkool w Toompea. W latach 70. XX wieku klasę organów, która została zamknięta w 1950 r., Ponownie otworzono. W 1971 r. Wznowiono program kształcenia nauczycieli muzyki do pracy w kompleksowym systemie szkolnym. Liczba studentów uczestniczących w Konserwatorium znacznie wzrosła. Venno Laul, który został mianowany rektorem w 1982 roku, ponownie podniósł się pomysł budowy nowego obiektu szkolnego. Udał się do nadzorowania fazy projektowania projektu; praca rzeczywista budowa stała odpowiedzialność następnego rektora.

W 1989 roku, tuż przed 70. rocznicą szkoły, jej dawna nazwa - "Tallinn Konserwatorium" - został przywrócony. Cztery lata później szkoła została przemianowana na "Estońską Akademię Muzyczną" (Eesti Muusikaakadeemia). Ta zmiana została uznana za niezbędną, ponieważ w Europie "konserwatorium" częściej odnosi się do instytucji wtórnej edukacji muzycznej.

W latach 1987-1993 w budynku Wydziału Dramatycznego odbyła się szeroko zakrojona renowacja i rekonstrukcja, która umożliwiła Wydziałowi rozpoczęcie korzystania z całego dwupiętrowego budynku w Toompea. W roku 1995 został przemianowany na Wydział Dramat Teatr Szkoła Wyższa.

W 1992 r. Prof. Peep Lassmann został wybrany rektorem. Wprowadzono obszerną reformę struktury badań, a szkoła przyjęła system badań przedmiotowych. Wprowadzono studia dyplomowe umożliwiające studentom czteroletniego programu uzyskanie tytułu licencjata. W 1993 roku dodano dwuletni program studiów magisterskich. W 1996 r. Wprowadzono czteroletni program doktorancki z muzykologii, natomiast w 2000 r. Opracowano specjalne programy dla wykonawców i kompozytorów. W 2006 roku dodano nowy program dla sztuki dramatycznej, który również ma twórczy nacisk.

W 1999 roku Estońska Akademia Muzyczna otrzymała w końcu to, czego oczekiwała przez ostatnie 55 lat - nowy budynek w centrum Tallina. Obecnie jest to jeden z najlepszych i najnowocześniejszych budynków konserwatorskich na świecie, szczególnie pod względem funkcjonalności i rozwiązań technologicznych.

W nowym budynku EAM znajduje się 7 500 metrów kwadratowych powierzchni użytkowej zaprojektowanej i zbudowanej specjalnie dla wyższej uczelni muzycznej. Istnieje 60 sal lekcyjnych i 14 sal prób, w których można organizować zajęcia. Na szczególną uwagę zasługuje mała sala kameralna EAMT, mieszcząca 130-200 osób, klasa chóralna połączona z dużą audytorium dla 77 uczniów, sala przesłuchań dla 40 osób z nowym organem barokowym, studio operowe, laboratorium muzyki elektronicznej i studio nagrań, bibliotekę z zapleczem komputerowym i jadalnię studencką. Budynek spełnia najwyższe wymagania akustyczne, oferując dźwiękoszczelne pokoje z możliwością dostosowania akustyki każdego pomieszczenia poprzez dodanie lub usunięcie paneli ściennych.

Dzisiaj EAMT jest konkurencyjnym na skalę międzynarodową ośrodkiem nauki i badań. Większość estońskich muzyków była zaangażowana w EAMT poprzez własne studia lub poprzez nauczanie. Naszymi najbardziej znanymi absolwentami są kompozytorzy Arvo Pärt i Erkki-Sven Tüür, pianiści Peep Lassmann i Kalle Randalu, a także dyrygenci Olari Elts, Tõnu Kaljuste, Eri Klas, Vello Pähn i Arvo Volmer. Większość aktorów i reżyserów w teatrach estońskich jest także absolwentami naszej Szkoły Dramatycznej. Obecna nazwa akademii - Estońska Akademia Muzyki i Teatru - została przyjęta w 2005 roku.