University Primo Levi

Uniwersytet Primo Levi powstał w Bolonii w 1989 roku. Był promowany przez burmistrza Renzo Imbeniego i pierwszego prezesa UPL Fabrizio Valletti wraz z: CGIL-CISL-UIL, Acli, CNA, ASL oraz wieloma innymi instytucjami i stowarzyszeniami. Celem było ożywienie instytucji, która ma przenieść najlepsze dziedzictwo obywatelskie XX wieku w przyszłość, która wydawała się zagrożona rozproszeniem, ale nie pozbawiona bezprecedensowych możliwości.

UPL zostało pomyślane jako centrum uczenia się przez całe życie, które szukało czasu wolnego, w szczególności dla osób starszych. Oznaczało to nawiązanie do tradycji edukacji ludowej, zakorzenionej mocno w historii miasta i regionu, oraz projektów społecznych, takich jak 150 godzin szkoleń dla pracowników. Chodziło o stworzenie miejsca skupienia, które poprzez kulturę oferowałoby obywatelom narzędzia emancypacji. Odwołanie się do postaci Primo Levi było wyborem bogatym w znaczenie.

Stopniowo, od lat dziewięćdziesiątych UPL rozwijało się dzięki pracy swoich prezesów, współpracowników, nauczycieli, wolontariuszy. Ale przede wszystkim dzięki frekwencji i ożywieniu członków i studentów. O ile na początku dekady było ich około 400, przy czym tyle samo nauczycieli prowadziło około czterdzieści kursów, to w połowie pierwszej dekady osiągnęło 2,5 tys. Z ofertą 250 kursów. Dziś liczy ponad 4 tysiące członków, 150 nauczycieli i 300 kursów. Skuteczny system asocjacyjny doprowadził do dużej obecności UPL w dzielnicach i na całym obszarze metropolitalnym, poprzez stowarzyszenia tematyczne i terytorialne: obecnie jest ich trzynaście, do których dochodzą relacje, jakie Uniwersytet ma bezpośrednio z różnymi gminami.

Rozwój oferty dydaktycznej nastąpił poprzez przemyślane połączenie propozycji mających na celu pobudzenie ciekawości i zaspokojenie nowych potrzeb członków. Niektóre kursy obejmują wycieczki z przewodnikiem, tworząc doskonałe więzi między nauczycielami i uczniami nawet poza salą lekcyjną. Mocne strony obszaru humanistycznego to cykle kształcące w zakresie kultury filozoficznej, kursy eksplorujące historię każdej epoki, lekcje interdyscyplinarne prowadzone przez kilku nauczycieli, lekcje nauczycieli architektury, literatury, kina, muzyki itp. Sekcje kluczowe. programu są także te, które zajmują się upowszechnianiem techniczno-naukowym i ekonomią oraz związkami między naturą a dobrostanem psychofizycznym. Działalność laboratoriów jest bardzo rozwinięta: języki, informatyka, sztuki figuratywne, inne dyscypliny oparte na „robieniu”.