Master w zarządzaniu i polityce technologicznej

Program magisterski w zakresie zarządzania i polityki technologicznej zapewni absolwentom wiedzę i umiejętności w zakresie analizy złożonych problemów socjotechnologicznych, struktury i modelowania ich rozwiązań oraz do opracowania i wdrożenia złożonych projektów, programów i polityk w obszarze technologicznym .

Program integruje wiedzę z zakresu zarządzania z dziedzinami specjalizacji technologii i składa się z elementów inżynierskich, z kursami w zakresie analiz ilościowych, a także kursów w zakresie planowania biznesowego i ekonomiki. Podkreśla ona integrację różnych dziedzinach gospodarki rozwijające ogólną perspektywę do problemów zarządzania i wyzwań. Program oferuje systematyzowaną analizę pojęć i zasad, które są podstawą do zrozumienia pola zarządzania technologicznego. Oczywiście praca dotyczy teorii i pomysłów do praktyki pracy i polityki produkcji i problemów operacyjnych w przedsiębiorstwach.

Program Wymagania

Wnioskodawca jest dopuszczony zgodnie z ustawodawstwem gruzińskim. Znajomość programu nauczania języków obcych.

Uczenie się wyników / kompetencji

Wiedza i zrozumienie

Program wyposaży absolwentów w wiedzę w celu zbadania i zrozumienia technologii jako zasobu korporacyjnego. Pokazuje im, w jaki sposób firmy mogą używać technologii do projektowania i rozwijania produktów i usług, które zmaksymalizują satysfakcję klienta z jednej strony, przy jednoczesnej maksymalizacji wydajności, rentowności i konkurencyjności przedsiębiorstw z drugiej strony.

Dzięki umiejętnościom analitycznym, modelarskim i rozwiązywaniu problemów program zapewni studentom zaawansowaną wiedzę techniczną w wybranym specjalnie dla nich polu inżynierii. Główne elementy programu, składające się z pytań związanych z analizami politycznymi i modelowaniem systemów, dadzą absolwentom możliwość rozwiązywania dużych i złożonych problemów w świecie zarządzania posiadającym wiedzę techniczną.

Stosowania wiedzy

Absolwenci będą wyposażeni w metody, narzędzia i techniki kreatywnego projektowania i oceny wpływu rozwiązań technicznych w organizacjach, prowadzenia badań i analizowania informacji przy użyciu odpowiednich zasobów ludzkich i technologicznych. Będą patrzeć zarówno na fizyczny system techniczny, jak i na sieć organizacji, w której należy umieścić rozwiązanie techniczne. Absolwenci będą mogli z powodzeniem wykorzystywać wiedzę w zakresie strategii zarządzania produkcją i operacją, wykorzystywać narzędzia i techniki do podejmowania decyzji administracyjnych oraz przeprowadzać badania z wykorzystaniem różnych zasobów.

Wykonywanie orzeczeń

Absolwenci mogą wydawać orzeczenia dotyczące wykorzystania obfitych możliwości technologicznych wpływających na misję, cele i strategie w ich organizacjach. Analizując potencjał nowych technologii, będą mogli ocenić komercyjny wpływ ich wdrożenia w kontekście organizacyjnym firm. Absolwenci spodziewający się szerszych tendencji społecznych, w których kształtuje się nowa produkcja technologiczna, mogą podejmować decyzje, które będą sprzedawać uzyskane produkty i usługi.

Umiejętności komunikacyjne

Absolwenci, spójrz zarówno na system fizyczny, jak i na sieć podmiotów stojących przed wyzwaniami technicznymi, zarządzaniem i wyborami etycznymi, mogą opisywać i dyskutować elementy skutecznego zarządzania sferą innowacyjnych technologii i operacji produkcyjnych; Skutecznie komunikować się poprzez prezentacje ustne i pisemne; Wykazać zdolność do pracy z zespołem i / lub kierowania różnorodnym zespołem w kierunku osiągnięcia celu; Skutecznie pracować jako członek zespołu poprzez projekty grupowe i analizę problemów; Opracowywanie i / lub realizowanie planów, a także opracowanie ostatecznego sprawozdania.

Uczenie się umiejętności

Absolwenci mogą wziąć odpowiedzialność za własną naukę; Być w stanie wyciągnąć wnioski z doświadczeń zdobytych w różnych dziedzinach zarządzania technologicznego; Uwzględniać wcześniejszą wiedzę, dostępny czas i możliwości nauki; Unikać efektów uczenia się, które są zbyt szerokie lub zbyt wąskie; Wykazać zrozumienie pojęć i metod związanych z zarządzaniem technologiami; Uczą się samodzielnie zarządzać zadaniami uczenia się; Nauczyć się samooceny i brać odpowiedzialność za ciągły rozwój akademicki / zawodowy.

Wartości

Wyposażone w unikalne połączenie umiejętności technicznych, analitycznych i zarządzania, absolwenci będą gotowi odgrywać wiodącą rolę na wszystkich szczeblach współczesnego społeczeństwa, rozwiązywać złożone problemy, których nie da się rozwiązać wyłącznie technologicznie. Będą świadomi konieczności przekraczania granicy dyscypliny technicznej i nietechnicznej oraz przecięcia technologii i polityki publicznej. W kontaktach zawodowych i społecznych absolwenci oceniają wysoce szacowne postawy między kolegami, przyjazny klimat współpracy i współpracy, zachowania etyczne, odpowiedzialność i odpowiedzialność, dyscyplinę i determinację, krytyczne myślenie, autentyczność i samoświadomość.

Formy i metody osiągnięcia efektów uczenia się

Wykład
Seminarium (praca w grupie)
Zajęcia praktyczne
Ćwiczenia laboratoryjne
ćwiczyć
Praca / projekt
Niezależne formy pracy i metody osiągnięcia efektów uczenia się są zawarte w programie edukacyjnym i można je znaleźć pod następującym adresem: Http://www.gtu.ge/quality/pdf/sc.pdf

Najbardziej rozpowszechnione metody nauczania i uczenia się, a także ich definicje podano poniżej. Nauczyciel powinien wybrać odpowiednią metodę zgodnie z konkretnym celem i problemem.

1. Dyskusje / debaty . Jest to najbardziej rozpowszechniona metoda nauczania interaktywnego. Proces dyskusyjny znacznie zwiększa jakość zaangażowania uczniów i ich aktywność. Dyskusja może stać się argumentem, a ten proces nie ogranicza się jedynie do pytań postawionych przez nauczyciela. Rozwija umiejętności uczniów rozumowania i uzasadnia własne pomysły.
2. Nauczanie spółdzielcze jest strategią nauczania, w ramach której każdy członek grupy musi nie tylko sam uczyć się przedmiotu, ale także pomóc swojemu koledze poznać to lepiej. Każdy członek grupy pracuje nad tym problemem, dopóki wszyscy nie opanują problemu.
3. Współpraca ; Przy użyciu tej metody oznacza dzielenie studentów na osobne grupy i nadawanie każdej grupie własnego zadania. Członkowie grupy pracują w swoich sprawach indywidualnie, a jednocześnie podzielają swoje opinie z resztą grupy. Zgodnie z poruszonym problemem możliwe jest przesunięcie funkcji pomiędzy członków grupy w tym procesie. Ta strategia zapewnia maksymalne zaangażowanie uczniów w proces uczenia się.
4. Nauka oparta na problemach (PBL) jest metodą, która wykorzystuje konkretny problem jako etap początkowy, zarówno w celu zdobycia nowej wiedzy, jak i procesu integracji.
5. Metoda heurystyczna opiera się na rozwiązywaniu krok po kroku danego problemu. Jest realizowane poprzez samodzielne ustalanie faktów w procesie nauczania i ustalanie powiązań między nimi.
6. Studium przypadku - nauczyciel omawia konkretne przypadki wraz z uczniami i dokładniej przeanalizują problem. Np. W sferze bezpieczeństwa inżynieryjnego może to być dyskusja o konkretnym wypadku lub katastrofie, a także w nauce politycznej może to być badanie konkretnego, np. Problemu Karabachu (konfliktu armeńskiego i azerskiego).
7. Burza mózgów - metoda ta polega na tworzeniu i przedstawianiu tak wielu radykalnie odmiennych pomysłów i opinii dotyczących danego tematu. Ta metoda określa warunki dla opracowania kreatywnego podejścia do problemu. Ta metoda jest skuteczna w dużej grupie studentów i składa się z następujących etapów:
   • Przy użyciu kreatywnego podejścia do określania problemu / problemu;
   • Przez pewien czas wymieniając (głównie na tablicy) pomysły uczniów na problem bez jakiejkolwiek krytyki;
   • Określanie kryteriów oceny stwierdzania zgodności idei z celem badania;
   • Ocena wybranych idei zgodnie z wcześniej ustalonymi kryteriami;
   • Wybierając idee, które najbardziej odpowiadają danym zagadnieniom, stosując metodę wykluczenia;
   • Ujawniając najlepszą ideę rozwiązania danego problemu.
8. Gry fabularne i symulacje - gry grane zgodnie z wcześniej przygotowanym scenariuszem pozwalają uczniom oszacować problem z różnych stanowisk. Pomagają uczniom tworzyć alternatywne punkty widzenia. Takie gry, jak i dyskusje pomagają uczniom rozwijać umiejętności samodzielnego wyrażania własnych pomysłów i udziału w dyskusjach.
9. Metoda demonstracyjna oznacza dostarczenie informacji przy pomocy pomocy wizualnych. Jest to bardzo skuteczne osiągnięcie wymaganego wyniku. Często wskazane jest przedstawienie materiału jednocześnie za pomocą środków audiowizualnych. Materiał może być prezentowany zarówno przez nauczyciela, jak i studenta. Ta metoda pomaga nam uczynić różne etapy postrzegania materiału dydaktycznego w sposób bardziej oczywisty, określenia, jakie kroki należy podjąć niezależnie od uczniów; Jednocześnie strategia ta wizualnie ilustruje istotę problemu / problemu. Demonstracja może być bardzo prosta.
10. Metoda indukcyjna określa taką formę przekazania jakiejkolwiek wiedzy, kiedy w procesie uczenia się myśli pociągu jest ukierunkowana z faktów na uogólnienie, tzn. Prezentując materiał, proces przechodzi z konkretnego do ogólnego.
11. Metoda dyplomatyczna określa taką formę przekazania wszelkiego rodzaju wiedzy, która przedstawia logiczny proces odkrywania nowej wiedzy na podstawie wiedzy ogólnej, tzn. Proces przebiega ogólnie do konkretnego.
12. Metoda analityczna pomaga nam podzielić cały materiał dydaktyczny na części składowe. W ten sposób uproszczona jest szczegółowa interpretacja odrębnych zagadnień w danym złożonym problemie.
13. Metoda syntetyczna zakłada utworzenie jednej kwestii z kilku oddzielnych. Ta metoda pomaga studentom rozwijać zdolność widzenia całego problemu.
14. Metoda werbalna lub ustna obejmuje wykład, narrację, rozmowę itp. Podczas procesu nauczyciel przekazuje materiał wyjaśniając ustnie, a uczniowie postrzegają i uczą się go poprzez zrozumienie i zapamiętywanie.
15. Pisemna metoda oznacza następujące formy działalności: kopiowanie, notowanie, komponowanie tez, pisanie esejów itd.
16. Metoda laboratoryjna. Implikuje następujące formy działalności: prowadzenie eksperymentów, pokazanie materiałów wideo itp.
17. Praktyczne metody. Zjednoczyć wszystkie formy nauczania, które pobudzają rozwój praktycznych umiejętności uczniów. W takim przypadku student samodzielnie wykonuje różnego rodzaju czynności na podstawie zdobytej wiedzy, np. Badania terenowego, praktyki pedagogicznej, pracy w terenie itp.
18. Metoda wyjaśniająca. Opiera się na omówieniu danego problemu. W trakcie wyjaśniania materiału nauczyciel przynosi konkretne przykłady szczegółowej analizy w ramach danego tematu.
19. Nauczanie zorientowane na zajęcia. Implikuje aktywny udział nauczycieli i studentów w procesie nauczania, gdy ma miejsce praktyczna interpretacja materiału teoretycznego.
20. Projektowanie i prezentacja projektu. Podczas projektowania projektu student wykorzystuje wiedzę i umiejętności nabyte w celu rozwiązania problemu. Nauczanie poprzez projektowanie projektów zwiększa motywację i odpowiedzialność uczniów. Praca nad projektem obejmuje etapy planowania, badania, aktywność praktyczną i prezentację wyników zgodnie z wybranym zagadnieniem. Projekt uważa się za zakończony, jeśli jego wyniki są przedstawione w sposób jasny, przekonujący i prawidłowy. Może być przeprowadzana indywidualnie, w parach lub grupach; Również w ramach jednego lub kilku przedmiotów (integracja tematów); Po zakończeniu projektu zostanie zaprezentowany szerokiej publiczności.
21. E-learning Oznacza wykorzystanie Internetu i multimediów w procesie nauczania. Zawiera wszystkie elementy procesu nauczania (cele, treść, metody, środki itp.); Realizacja tych elementów odbywa się za pomocą konkretnych środków. Istnieją trzy rodzaje e-learningu: .
    • Czesne w pełnym wymiarze godzin; Gdy proces nauczania odbywa się w trakcie godzin kontaktowych nauczycieli i studentów, a przekazanie materiału dydaktycznego odbywa się za pośrednictwem kursu elektronicznego;
    • Odległa nauka implikuje prowadzenie procesu nauczania w przypadku braku profesora. Kurs dydaktyczny prowadzony jest daleko; W e-formacie;
    • Hybrydowe (całodniowe / odległe) -kontrolowalne są prowadzone głównie w oddaleniu, ale część jej jest prowadzona w godzinach kontaktowych

Sfery zatrudnienia

Absolwenci programu zazwyczaj będą zatrudnieni jako konsultanci lub kierownicy projektów z międzynarodowymi firmami inżynieryjnymi, doradczymi i bankowymi oraz doradcami strategicznymi dla rządów krajowych i organizacji międzynarodowych. Inny będzie realizować zaawansowane stopni lub pozostają w środowisku akademickim. Większość z nich może pracować jako menedżerowie technologicznych, analityków rynków technologicznych i przedsiębiorców w środowiskach silnie oparte na technologii, międzynarodowo zorientowanych i konkurencyjnych dla różnych sektorów przemysłowych.