Magister weterynarii

Cele programu:

Celem Zintegrowanego Programu Magisterskiego w dziedzinie weterynarii będzie wyposażenie absolwentów w:

znać biologiczne cechy zwierząt i ich zastosowania w praktyce;

znajomość chorób zwierząt i związanych z nimi specyfiki biologicznych: etiologii, patogenezy i ich objawów klinicznych;

znać i stosować metody, narzędzia i zasady diagnostyki, leczenia i zapobiegania różnym chorobom zwierząt;

być w stanie dokonywać manipulacji diagnostycznych i używać odpowiednich urządzeń;

umieć przeprowadzać zabiegi chirurgiczne;

zna biotechnologię hodowli zwierząt i metody sztucznego zapłodnienia;

znać grupy farmaceutyków, mechanizm ich działania i specyfikę stosowania;

znać zasady, narzędzia i działania zapobiegawcze przeciwko chorobom zakaźnym;

zna zagadnienia związane z hodowlą, hodowlą i żywieniem hodowli;

zna specyfikę badań weterynaryjno-sanitarnych produktów pochodzenia zwierzęcego i ma świadomość zagadnień związanych z bezpieczeństwem żywności;

znać ustawodawstwo weterynaryjne i posiadać umiejętności w zakresie etyki zawodowej;

umie stosować zasady biomedyczne w badaniach klinicznych i naukowych.

Aby osiągnąć powyższe cele, Zintegrowany Program Magisterski w dziedzinie weterynarii koncentruje się na odpowiednim planowaniu i realizacji nauczania teoretycznego i praktycznego. Oznacza to realizację praktyki równolegle z teoretycznym studiowaniem przedmiotów. Studenci będą zaangażowani w interaktywną naukę i wykorzystają swoją wiedzę do wykonywania różnych praktycznych zadań. Ułatwi to rozwój praktycznych umiejętności studentów (klinicznych, przemysłowych i badawczych) oraz studiowanie przedmiotów objętych Programem, co zaowocuje zaopatrzeniem rynku pracy przez kompetentnych i wykwalifikowanych specjalistów. Dodatkowo Program zapewni absolwentom dobrą bazę do studiowania na studiach doktoranckich i rozwijania ewentualnej kariery naukowej.

Opcje kariery:

Absolwenci Zintegrowanego Magisterskiego Programu Weterynaryjnego mają szerokie perspektywy zatrudnienia. Po zakończeniu Programu absolwent będzie kontynuował karierę w sektorach państwowych i prywatnych:

Weterynaryjny:

Kliniki i laboratoria weterynaryjne: profilaktyka, diagnostyka i leczenie chorób zwierząt (ambulatoryjne i stacjonarne);

Gospodarstwa hodowlane i drobiarskie, pszczelarstwo i hodowle ryb: profilaktyka, diagnostyka i leczenie chorób;

Przedsiębiorstwa farmaceutyczne, apteki weterynaryjne: produkcja, testowanie, kontrola, przechowywanie i dostawa leków.

Sklepy zoologiczne, ogrody zoologiczne, wiwarium, akwaria, teriery, hipodromy, schroniska dla zwierząt: doradztwo konsumenckie, nadzór nad zwierzętami, diagnostyka, leczenie i profilaktyka chorób zwierząt;

Kosmetyki: pielęgnacja zwierząt i zabiegi kosmetyczne;

Rzeźnie: ex przed i po uboju

badanie, sprawdzenie Systemu Oceny Zagrożeń i Krytycznych Punktów Kontroli (HACCP) i innych;

Odpowiednie agencje państwowe: opracowują i wdrażają mechanizmy nadzoru weterynaryjnego w kraju i poza nim, aby zapewnić zdrowie i dobrostan zwierząt.

Instytucje edukacyjne i badawcze o kierunku weterynaryjnym:

Instytucje naukowo-badawcze: działalność naukowa;

Placówki edukacyjne: działalność pedagogiczna.

Medycyna eksperymentalna:

Medyczne Laboratoria, Ośrodki i Instytuty: praca nad różnymi kierunkami medycyny eksperymentalnej.

Żywy inwentarz:

Gospodarstwa hodowlane i drobiarskie, gospodarstwa pszczelarskie i rybackie, usługi kynologiczne: hodowla zwierząt, reprodukcja, karmienie, dobrostan zwierząt itp.

Bezpieczeństwo żywności:

Rzeźnie, zakłady przetwórstwa mięsnego i mięsnego, zakłady przetwórstwa ryb i żywności rybnej i inne.

Środowisko:

Terytoria: monitorowanie gatunków zwierząt, monitorowanie i zapobieganie sytuacjom epidemiologicznym / epizootycznym.

Wyniki nauki:

Po ukończeniu Zintegrowanego Programu Magisterskiego absolwenci będą mogli:

skutecznie komunikować się z pacjentami, właścicielami pacjentów i współpracownikami;

przeprowadzać praktyczne procedury i manipulacje;

postawić diagnozę;

pomoc w nagłych / nagłych stanach szpitalnych;

przepisywać leki i podawać receptę;

sporządzić uzasadniony plan leczenia choroby;

sporządzić uzasadniony plan działań zapobiegawczych;

stosowanie przepisów weterynaryjnych i zasad etycznych;

określić niepłodność zwierząt i zorganizować sztuczne zapłodnienie (lub zapłodnienie);

określić bezpieczeństwo produktów opartych na pochodzeniu zwierzęcym;

skomponować zbilansowaną porcję paszy dla zwierząt;

posługuje się zasadami nauk biomedycznych i prowadzi badania naukowe.